شهر هوشمند(Smart City) یک مفهوم و الگوی توسعه شهری است که با استفاده از هوش مصنوعی و فناوری‌های ارتباطات و اطلاعات (ICT)، هدف اصلی آن بهبود کیفیت زندگی شهروندان و بهره‌وری بیشتر منابع شهری است. در حقیقت، شهر هوشمند به عنوان یک راهکار نوآورانه برای مواجهه با چالش‌های شهری و بهبود کیفیت زندگی شهروندان در نظر گرفته می‌شود.
شهر هوشمند از طریق جمع‌آوری و تحلیل داده‌های مربوط به حوزه‌های مختلف مانند حمل و نقل، انرژی، محیط زیست، امنیت و مدیریت شهری، امکانات و خدمات شهری را بهبود می‌بخشد. برخی از ویژگی‌های یک شهر هوشمند عبارتند از:
زیرساخت ارتباطات: استفاده از زیرساخت‌های ارتباطی پیشرفته مانند شبکه‌های بی‌سیم، اینترنت اشیاء (IoT) و شبکه‌های سنسورها برای جمع‌آوری داده‌ها و ارتباط مستقیم با مردم.
مدیریت هوشمند منابع: استفاده بهینه از منابع شهری مانند انرژی، آب، حمل و نقل و محیط زیست به وسیله استفاده از فناوری‌های هوشمند و الگوریتم‌های بهینه‌سازی.
خدمات شهری هوشمند: ارائه خدمات شهری به شکل هوشمند و مبتنی بر داده‌ها، مانند سامانه‌های ترافیک هوشمند، پارکینگ هوشمند، مدیریت پسماندها و خدمات بهداشتی-درمانی هوشمند.
مشارکت شهروندان: فراهم کردن ابزارها و پلتفرم‌ها برای مشارکت شهروندان در فرایند‌های تصمیم‌گیری شهری، ارائه بازخورد و دریافت اطلاعات از شهروندان برای بهبود خدمات و محیط شهری.
حکومت الکترونیک: استفاده از فناوری برای ارائه خدمات دولت الکترونیکی به شهروندان، مدیریت الکترونیکی، و افزایش شفافیت و کارآئی در فرایندهای دولتی.
امنیت هوشمند: استفاده از سیستم‌های امنیتی پیشرفته برای مدیریت و کنترل امنیت شهری، شامل دوربین‌های مداربسته، سیستم‌های تشخیص تخلف و هشدارهای امنیتی هوشمند.